Ο μύθος(;) για το φάντασμα(;) την ώρα που κοιμάσαι

Κατάφερα και βρήκα από ένα site συγκεντρωμένες πληροφορίες για κάτι που σε ξυπνάει, σε "τρομάζει" και όχι μόνο. Αλήθεια ή ψέμα; Μύθος ή πραγματικότητα; Κανείς δεν ξέρει. Μόνο αυτοί που το βίωσαν... Διαβάστε το παρακάτω άρθρο (δεν έχω γράψει τίποτα εγώ προσωπικά) αλλά προσοχή μην έχετε και εφιάλτες μετά :

 

Είναι κοινή πεποίθηση σε όλους τους λαούς ότι τη νύχτα, ο κοιμώμενος άνθρωπος μπορεί να έρθει σε επαφή με κακοποιά πνεύματα που τις περισσότερες φορές εκδηλώνονται με την αίσθηση μιας εχθρικής παρουσίας στο δωμάτιο, η οποία πολύ σύντομα μετατρέπεται σε αίσθηση βάρους στο στήθος, με αδυναμία του ανθρώπου να μιλήσει, να κινηθεί, να φωνάξει, με μια λέξη με αδυναμία να αντιδράσει σε αυτό που του συμβαίνει.
Από παλιά το σύνολο αυτών των σωματικών και ψυχολογικών αντιδράσεων αποδόθηκε σε κακόβουλα πνεύματα τα οποία ονομάζονται με διάφορους τρόπους, με συνηθέστερα τα ονόματα-επίθετα Μόρα, βραχνάς, εφιάλτης, μεσονυκτικό πνεύμα. Ο τελευταίος όρος απαντάται στους εξορκισμούς της ορθόδοξης εκκλησίας. Πριν περάσουμε στην εξέταση αυτού του φαινομένου, ας δούμε μια τυπική περιγραφή ενός "θύματος" της "Μόρας".

Μια περίπτωση Μόρας

"Κοιμόμουν στο κρεβάτι μου όταν ξαφνικά είχα την αίσθηση πως κάποιος ή κάτι είχε εισέλθει στο δωμάτιο. Η παρουσία εκείνη άφηνε την αίσθηση μιας ακατανόητης και απίστευτης μοχθηρίας, ενός κακού που δεν μπορούσα να εξηγήσω ή να καταλάβω. Μέσα σε δευτερόλεπτα προσπάθησα ενστικτωδώς να αντιδράσω με το να σκεπαστώ αλλά ήταν αδύνατο να κινήσω στο ελάχιστο το σώμα μου. Η επόμενη προσπάθειά μου, να πω από μέσα μου μια προσευχή, στέφθηκε επίσης από αποτυχία καθώς δεν ήμουν ικανός ούτε καν να ελέγξω τη σκέψη μου και να βάλω τις λέξεις σε μια σωστή σειρά ή να τις αρθρώσω (στη σκέψη μου φυσικά). Την ίδια στιγμή - κλάσματα δευτερολέπτου είχαν περάσει - ένιωσα ένα βάρος στο στήθος μου, λες και κάποιος άνθρωπος ή κάποιο ζώο να είχαν καθίσει και εμπόδιζαν την αναπνοή μου και τις κινήσεις μου. Φυσικά η αγωνία μου ήταν κορυφωμένη αλλά το χειρότερο από όλα ήταν η αίσθηση ότι δεν μπορούσε κανείς να με βοηθήσει - ήμουν μόνος μου εγώ και εκείνο το πράγμα που είχε τον απόλυτο έλεγχο στο σώμα και στο μυαλό μου - και δεν φαινόταν να μπορεί να χάσει τον αγώνα με τίποτα".

Μόρα, πνεύμα, υπνική παράλυση

http://fadasmata.wordpress.com/

(2) Περίπτωση Μόρας

ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΑΝΗΣΥΧΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΒΡΑΧΝΑ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ΓΙ΄ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΖΗΣΕΙ. ΣΥΜΝΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΝΙΞΗΜΑΤΟΣ (Η΄ ΒΑΡΟΥΣ) ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΛΑΙΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΤΕΡΝΟΥ. ΕΠΙΣΗΣ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ (ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΜΠΡΟΥΜΥΤΑ) ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΝΑ ΒΑΡΟΣ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΣΩΜΑ (ΣΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΞΑΠΛΩΣΕΙ ΠΑΝΩ ΜΟΥ) ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ. ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ ΤΟ ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΙΝΗΣΩ ΚΑΠΟΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΟΥ Η΄ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΙΣΧΥΡΟ ΜΕ ΚΑΤΑΒΑΛΛΕΙ ΚΑΙ ΔΕ Μ΄ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΚΙΝΗΣΗ. ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΕΜΑΘΑ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΒΡΑΧΝΑΣ. ΤΟΤΕ ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑ ΠΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΛΑΟΓΡΑΦΕΙΑ ΒΡΑΧΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΚΑΠΟΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΑΝΟΣΩΜΟ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΔΗΛ. ΙΠΤΑΤΑΙ. ΑΜΕΣΩΣ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΝΟΥ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΜΟΥ ΠΡΩΤΟ-ΣΥΜΒΕΙ, ΟΠΟΥ ΕΝΑ ΚΟΝΤΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΤΥΠΟΥ ΚΑΚΟΥ-ΓΚΡΕΜΛΙΝ (ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ) ΜΕ ΚΥΝΗΓΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΤΡΕΞΩ ΑΛΛΑ ΕΝΑΣ ΜΑΓΝΗΤΗΣ (ΕΝΑ ΒΑΡΟΣ, ΜΙΑ ΑΔΥΝΑΜΙΑ) ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΣΕ SLOW MOTION. ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ ΑΦΗΓΗΘΗΚΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΤΟ ΕΙΧΕ ΔΕΙ ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΚΙ ΑΥΤΗ.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ; ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ;

http://www.esoterica.gr/

(3) Περίπτωση Μόρας

Θα ήθελα να σας καταθέσω μια προσωπική μου εμπειρία και να μου πείτε την γνώμη σας πάνω σε αυτή, αλλά και κάποιες εξηγήσεις ή παρόμοιες μαρτυρίες αν βεβαια κάτι τετοιο υπάρχει.

Πριν 4 χρόνια, πηγαίναμε για αγώνες ελευθέρας πάλης όπου γίνονταν στην Λάρισα μαζί με 3 συναθλητές μου. Το βράδυ και μετά την νυχτρινή μας έξοδο απο διασκέδαση, φαγητό κυρίως (αλλά καθόλου αλκοολ... το επισημένω για ευνόητους λόγους), γυρίσάμε στο Ξενοδοχείο που μέναμε και πέσαμε για ύπνο στο τρίκλινο δωμάτιο μας.

Είμαι απο τους ανθρώπους που δεν ξυπνάνε ούτε με κανονιές διπλα τους, αλλά παρόλα αυτά εκείνο το βράδυ μέσα στον βαθυ τον ύπνο που λεμε... ξυπνησα απότομα ακούγοντας κάτι . Ισως ξύπνησα απο αυτό ίσως και όχι, αλλα το θέμα είναι ότι μόλις ξύπνησα άκουγα έναν περίεργο θόρυβο. Κάτι σαν δύσπνοια, σαν κάποιος να μην μπορεί να αναπνεύσει, Παράλληλα ακουγόταν και το ροχαλητό του ακριβώς διπλανού μου απο αριστερά. Καθώς γύρισα αριστερά το κεφάλι, παρατήρησα μια ανθρωπόμορφη σκιά, να στέκεται ακριβώς πάνω απο το σώμα του τρίτου συναθλητή μου, που ήταν ο αμέσως επόμενος απο τον διπλανό μου. Δηλαδή τέρμα αριστερα... το τρίτο και τελευταίο κρεβάτι. Από αυτόν ήταν τελικά ο αποπνηκτικός ήχος που άκουγα εξ αρχής. Αυτό που ένιωσα που καταλαβα ή στο κατω κάτω είδα ήταν ότι αυτή η σκια προσπαθούσα να τον πνίξει ή κατι τέτοιο

Εκείνη την στιγμή καθώς προσπαθούσα να συνειδοτοποιήσω τι ακριβώς έβλεπα, γύρισε και με κοίταξε κατάματα αυτή η ανθρωποειδής σκιά, που όσο σκοτάδι κι αν υπήρχε μέσα στο χώρο αυτή η φιγούρα εξακολουθούσε να ξεχωρίζει καθαρότατα , κατάμαυρη, με μάτια που σου πάγωναν το αίμα.
Ανεξήγητο, αλλά ένιωσα μια παράλυση σε όλο μου το σώμα μόλις την αντίκρυσα. Μέσα σε χρόνο απειροελάχιστο, κλάσματα δευτερολέπτου, χωρίς να προλάβω να δώ τίποτα απο την κίνηση, απλά την αρχική του θέση πάνω απο τον συναθλητή μου, και το αμέσως επόμενο καρέ την σκιά πάνω απο εμένα, φτάσαμε τα μάτια μου με τα μάτια της σε απόσταση αναπνοής. Τα μάτια της/του αντιπροσώπευαν προσωπικά τον κόσμο που πιθανόν ερχόταν δηλαδή το χάος. Το μόνο που μπορούσα να κουνήσω ήταν οι κόρες των ματιών μου, ολα τα άλλα ήταν παραλυμένα, ακόμα και η σκέψη να φωνάζω, να τρομάξω... μια απόλυτη απάθεια...

Η επομενη κίνηση ήταν να φύγει πάλι σε απειροελάχιστο χρόνο από πάνω μου προς τα δεξιά, διαπερνόντας την κουρτίνα και το παράθυρο δίνοντας μου όμως την δυνατότητα να δώ την πορεία της, και όχι απλά να εξαφανιστεί απο το ένα σημείο και να βρεθεί στο άλλο.

Την επομένη το πρωί δεν ανέφερα τίποτα. Ισως γιατί φοβόμουν μην με περάσουν για τρελλό, ίσως γιατί κι εγώ ήθελα να πιστεύω ότι ήταν απλά ένα όνειρο. Μετά απο 8 μήνες τυχαία πιάσαμε την κουβέντα με τον συγκεκριμένο συναθλητή μου, στον όποίο είχα δει εξ αρχής την σκιά, και μου είπε ότι απο μικρό παιδί ένιωθε μια σκιά και ένα πνίξιμο στον ύπνο του και πάντα αποτρεπόταν έχοντας κάποιον να ακούει τον πνιγμό του και να εισβάλει στο δωματιό του. Συνήθως η μητέρα του.

Και τώρα έχοντας βρεί αυτό το φόρουμ, και καταθέτοντας μια προσωπική μου εμπειρία η οποία είναι κάτι που έζησα και το διασταύρωσα πολύ αργότερα μην θέλοντας να πιστέψω ότι μπορεί να ήταν πραγματικότητα, θα ήθελα να ζητήσω την βοηθειά σας ή την γνώμη σας ή ακόμα και αναλογες εμπειρίες απο όποιον έχει ζήσει κάτι ανάλογο.

Τα ερωτήματα είναι τα εξής:

1) είναι η γνωστή μόρα???

2) Είναι sleep paralysis όπως διάβασα σε σχετικό άρθρο με τις σχετικες παραισθήσεις??? πράγμα που δεν είδα να συμβαίνει σε μένα αλλά σε κάποιον τρίτο και μετά σε μένα

3) αν ήταν όντως η μόρα, ή μόλα ή όπως αλλιώς μπορεί να λέγεται τι είναι τελικά αυτή?? υπάρχει εξήγηση??

4) αν δεν ειναι η μόρα τότε είναι δυνατόν να είδα κάτι της φαντασίας μου σε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο που δεν ήξερα σχεδόν καθόλου πέρα απο τα βασικά, λόγο του αθλητισμού, το οποίο όμως αυτός ζούσε για χρόνια????

5) μήπως έιμαι τρελλός???

με εκτίμηση,
NEODIKOS_

http://www.esoterica.gr/

Προσωπικά έχω δεχθεί επίθεση «3» φορές, σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους.

Ένιωθα έντονα την παρουσία κάποιου τρομερού τέρατος και το ονομάζω έτσι γιατί έβγαζε ήχους σαν λυσσασμένος σκύλος με συχνότητα ανάσας ανθρώπου.

Από τον φόβο μου (και τις τρείς φορές) είχα παραλύσει και περισσότερο την πρώτη φορά.

Και τις τρείς φορές , τρώγοντας στο κρεβάτι μου, είχα αφήσει ψίχες και μόλις τις τίναζα, δεν ξανά ερχόταν.

Όταν άναβα το φώς,  που ευτυχώς ο διακόπτης ήταν πάνω από το κρεβάτι μου, εξαφανιζόταν αλλά, αν δεν τίναζα τις ψίχες,  ξαναερχόταν.

Γύρο από το κρεβάτι (και τις τρείς φορές ) είχα ξεχάσει πιάτα από αποφάγια(εργένης).

Ποτέ δεν με άγγιξε, αυτό το αποδίδω στο ότι φοράω πάντα τον σταυρό μου.

Με βασάνιζε για χρόνια, το γιατί να μου έχει συμβεί αυτό και μάλιστα σε συχνότητα "τρείς φορές". Όταν απόκτησα πνευματικό και του εκμυστηρεύτηκα αυτές τις εμπειρίες,  μου αποκάλυψε ότι:

Το ψωμί είναι το αγαθό από τον Κύριο και πρέπει να το τρώμε στο τραπέζι και να τον ευχαριστούμε για τα αγαθά που μας προσέφερε, κάνοντας την προσευχή μας και τον σταυρό μας. Όταν το καταναλώνουμε στο κρεβάτι κάνουμε ακριβώς το αντίθετο με συνέπεια να καλούμε ( χωρίς να το θέλουμε) το Διάβολο.

 Μετά από τρείς μήνες,  (από κάθε εμφανίσει) είχα και ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο μου (συνολικά 3 ατυχήματα) αλλά ευτυχώς μόνο με υλικές ζημιές.

Και η Τιμωρία μου με τα τρία ατυχήματα ήταν, γιατί τον κάλεσα (ενόχλησα) χωρίς λόγο και χωρίς αντάλλαγμα.

Περιμένω τις δικές σας προσωπικές εμπειρίες.

ΜΕ εκτίμηση 

ΑΘΙΒΟΛΕΣ 

Πηγή : http://athivoles.pblogs.gr/tags/mesonyktiko-pneyma-gr.html

Έχω την εντύπωση ότι οι περισσότεροι μάρτυρες θεωρούν ως “Μόρα” τα περισσότερα, αν όχι όλα τα φαινόμενα που βιώνουν κατά τη διάρκεια του ύπνου, όμως ουσιαστικά δεν είναι έτσι. Η Μόρα είναι η εμπειρία εκείνη κατά την οποία το “θύμα” νιώθει ακινητοποιημένο, αβοήθητο, με ένα βάρος στο στήθος και με δυσκολία στο να σκεφτεί ή και να αναπνεύσει κανονικά. Αυτά είναι τα τυπικά συμπτώματα. Βέβαια, υπάρχουν αρκετές παραλλαγές αλλά δε νομίζω ότι είναι κανείς σε θέση να ισχυριστεί ότι πρόκειται για Μόρα ή για κάποιο άλλο ον και δεν έχει άλλωστε και τόση σημασία: το θύμα φαίνεται να το νοιάζει πιο πολύ το πως μπορεί να το αντιμετωπίσει και όχι ως τι ορίζεται από τους διάφορους μελετητές. Βέβαια, η διαπίστωση της “ταυτότητας” πολύ συχνά είναι απαραίτητη προκειμένου να βρεθούν τρόποι αντιμετώπισης.
Συχνά, ξεψαχνίζοντας κανείς αυτές τις εμπειρίες μπορεί να κατανοήσει ότι το θύμα βρισκόταν την περίοδο των επιθέσεων σε φάση ανισορροπίας: διάφορα σωματικά ή συνηθέστερα ψυχολογικά θέματα συνυπήρχαν, ήταν με άλλα λόγια σε μια ταραγμένη περίοδο της ζωής, οπότε και εκδηλώθηκε η Μόρα. Κάποιες άλλες φορές βέβαια δεν διαπιστώνεται κάτι τέτοιο αλλά πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τις περισσότερες φορές τα προβλήματα εκδηλώνονται υποσυνείδητα και ο ερωτώμενος δεν είναι σε θέση να τα αναφέρει είτε διότι δεν τα παραδέχεται είτε διότι τα αγνοεί και εδώ είναι που το ζήτημα καθίσταται πιο πολύπλοκο.
Μπορούμε ωστόσο, για λόγους ευκολίας, να διακρίνουμε επισφαλώς δυο μεγάλες κατηγορίες: α) η περίπτωση επίθεσης εκ των έσω και β) η περίπτωση της εκ των έξω επίθεσης. Τι εννοώ;

α) στην εκ των έσω επίθεση στην ουσία έχουμε να κάνουμε με μια προβολή που προέρχεται από τη διαταραγμένη ισορροπία του ατόμου λόγω προσωπικών, ατομικών συνθηκών. Πολλοί άνθρωποι μπορούν ασυνείδητα να προβάλουν το αιθερικό τους αλλά εξαιτίας της διαταραγμένης αστρικής κατάστασής του, μπορούν να το προβάλουν με μορφή που αποτελεί προσωπικό ή συλλογικό στερεότυπο. Με πιο απλά λόγια, μπορούν να οπτικοποιήσουν εκείνο που συνιστά το μεγάλο τους φόβο. Η διαταραχή στη ροή ενέργειας ανάμεσα στα διάφορα ενεργειακά κέντρα, ιδίως σε εκείνο στη βάση του θώρακα, μπλοκάρει στο πυκνό φυσικό πεδίο τη λειτουργία της αναπνοής και έτσι η Μόρα εμφανίζεται ως κάτι βαρύ, που πιέζει το στήθος, προκαλεί ακινησία και αργότερα και παρεμπόδιση της σκέψης και κατ’ επέκταση της λογικής.

β) η εκ των έξω επίθεση είναι πιο σύνθετη και μερικές φορές πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Η αιθερική αυτή προβολή που πιθανώς ονομάζεται Μόρα δεν προέρχεται από το ίδιο το άτομο αλλά από τις ασυνείδητες ή συνειδητές προβολές άλλων ανθρώπων ή, πολύ πιο σπάνια, είναι αποτέλεσμα της δράσης απενσαρκωμένων οντοτήτων που προσπαθούν να αποφύγουν το δεύτερο θάνατο απομυζώντας αιθερική ενέργεια από τα θύματά τους για να διατηρηθούν σε μια αμφίβολη “ζωή”. Και στην περίπτωση αυτή, όμως, κοινός παρονομαστής είναι η διαταραχή του θύματος σε φυσικό και ψυχολογικό πεδίο. Με άλλα λόγια, η “Μόρα” βρίσκει από κάπου να πιαστεί, δεν έρχεται τυχαία και δεν είναι απρόσκλητη.

Όπως είπαμε, η δεύτερη περίπτωση είναι σύνθετη και δύσκολη διότι απαιτεί ακόμα ειδικότερες γνώσεις. Στην πρώτη το πρόβλημα είναι το ίδιο το άτομο, στη δεύτερη είναι το άτομο και κάποιος ακόμα και αυτός ο κάποιος μπορεί καν να μην είναι ενσαρκωμένος. σε κάθε περίπτωση, πάντως, η αρχική προσέγγιση είναι ότι το άτομο πρέπει να “μονωθεί”. Πρέπει να αποκατασταθεί η ισορροπία και αυτό (που ακούγεται εύκολο αλλά δεν είναι) τις περισσότερες φορές είναι αρκετό για να μειωθούν οι επιθέσεις μέχρι να εξαφανιστούν εντελώς. Αυτό μάλιστα (η μόνωση του ατόμου δηλαδή) είναι η θεμελιώδης αντιμετώπιση, διότι εάν η μόνωση είναι ισχυρή, εάν η ισορροπία επιτευχθεί πλήρως, τότε καμία δύναμη δεν μπορεί να εκδηλωθεί. Στην πράξη όμως η πλήρης μόνωση και η πλήρης στροφή του ανθρώπου προς το πνεύμα είναι δύσκολη: πάντα υπάρχουν κερκόπορτες. Για το λόγο αυτό ο βοηθός μπορεί, αναλόγως της εκπαίδευσής του, να δοκιμάσει και άλλα υποστηρικτικά μέτρα. Πάντα όμως το πρώτο βήμα που ακολουθεί σταθερά την όποια άλλη μέθοδο, είναι η μόνωση και η επιστροφή στην ισορροπία.

Δεν θα αναφέρω τις αποκρυφιστικές μεθόδους αντιμετώπισης διότι αφενός απευθύνονται σε πολύ ειδικό κοινό και αφετέρου δεν θα επιθυμούσα κανείς που δεν γνωρίζει να τις δοκιμάσει. Δεν παίζουμε με τις ενέργειες, πόσω μάλλον με ενέργειες που δεν κατανοεί ο κόσμος πλήρως και που μπορεί να είναι επικίνδυνες στα χέρια του αμύητου…