Άπειρα έχουν "σκοτώσει" οι Σαμ και Ντην. Στο Supernatural μάθαμε ότι τα εξολοθρεύεις αν κάψεις τα κόκκαλά τους και τα αλατίσεις πρώτα. Τι λένε οι μύθοι για τα πνεύματα;
α Πνεύματα δεν είναι όντα με ιδιαιτερότητες στην δημιουργία τους όπως φαντάζονται μερικοί άνθρωποι, αλλά οι ψυχές εκείνων που έζησαν στη γη ή σε άλλους κόσμους, απαλλαγμένες από το βάρος του σώματός τους.
Εκείνος που παραδέχεται ότι ο άνθρωπος έχει ψυχή, παραδέχεται επίσης και την ύπαρξη των Πνευμάτων.
Η άρνηση της ύπαρξης των Πνευμάτων είναι άρνηση της ύπαρξης της ψυχής.
Γενικά οι άνθρωποι έχουν πολύ λανθασμένη αντίληψη για την κατάσταση των Πνευμάτων.
Δεν είναι όπως πιστεύουν μερικοί, αόριστα και απερίγραπτα όντα, ούτε φαντάσματα, φλόγες, ή βρικόλακες, αλλά όντα όμοια μ' εμάς, που έχουν σώμα όπως κι εμείς, αλλά ρευστό και αόρατο στη φυσική του κατάσταση.
Όταν ο άνθρωπος ζει, η ψυχή έχει διπλό περικάλυμμα. Το χονδροειδές και άφθαρτο, που είναι το σώμα, και το ρευστό, ελαφρύ και άθραυστο που ονομάζεται περίπνευμα.
Υπάρχουν λοιπόν τρία ουσιώδη πράγματα στον άνθρωπο.
α) η ψυχή ή το Πνεύμα, νοητική αρχή στην οποία εδρεύουν η διάνοια, η θέληση και η ηθική αίσθηση,
β) το σώμα, το πρώτο υλικό περικάλυμμα της ψυχής που είναι σε άμεση σχέση με τον υλικό κόσμο, και
γ) το περίπνευμα, το δεύτερο περικάλυμμα της ψυχής, που είναι σώμα ρευστό χωρίς βάρος και χρησιμεύει σαν σύνδεσμος της ψυχής με το σώμα.
Όταν το εξωτερικό περικάλυμμα (σώμα) παλιώσει και δεν μπορεί πια να ενεργήσει πέφτει (πεθαίνει), και το πνεύμα απογυμνώνεται όπως ο καρπός από την φλούδα του, το φίδι από το δέρμα του, όπως τέλος πετάμε το παλιό μας ένδυμα. Αυτό λέγεται θάνατος.
Ο θάνατος δεν είναι τίποτα περισσότερο από την καταστροφή του υλικού περικαλύμματος της ψυχής δηλαδή του σώματος.
Η ψυχή εγκαταλείπει μεν μετά τον θάνατο το υλικό της σώμα στη γη σαν άχρηστο, αλλά διατηρεί τη ρευστότητά της, το περίπνευμα. Ο θάνατος του σώματος απαλλάσσει την ψυχή από αυτό το υλικό περικάλυμμα το οποίο προσκολλάει το Πνεύμα στη γη και την κάνει να υποφέρει.
Αφού το πνεύμα απαλλαγεί από αυτό το φορτίο έχει μόνο το αιθέριο σώμα του το οποίο του επιτρέπει να διατρέχει το διάστημα και τις αποστάσεις με απερίγραπτη ταχύτητα, την ταχύτητα της φαντασίας.
Η ένωση της ψυχής, του περιπνεύματος και του σώματος αποτελούν τον άνθρωπο. Η ψυχή και το περίπνευμα αποτελούν το Πνεύμα. Η ψυχή έτσι είναι ένα απλό ον, το Πνεύμα διπλό ον και ο άνθρωπος τριπλό ον.
Τα πνεύματα, ντυμένα με υλικά σώματα, αποτελούν την ανθρωπότητα, δηλαδή τον υλικό ορατό κόσμο, χωρίς όμως τα σώματα, αποτελούν τον πνευματικό κόσμο δηλαδή τον αόρατο κόσμο που γεμίζει το διάστημα.
Εμείς ζούμε ανάμεσα στον πνευματικό κόσμο χωρίς να τον φανταζόμαστε όπως ζούσαμε και ανάμεσα στον μικροσκοπικό κόσμο τον οποίο βέβαια δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πριν την ανακάλυψη του μικροσκοπίου.
Τα πνεύματα λοιπόν δεν είναι πράγματα αφηρημένα και αόριστα, αλλά συγκεκριμένα και ορισμένα, αόρατα όμως στα υλικά μας μάτια.
Εκείνος που παραδέχεται ότι ο άνθρωπος έχει ψυχή, παραδέχεται επίσης και την ύπαρξη των Πνευμάτων.
Η άρνηση της ύπαρξης των Πνευμάτων είναι άρνηση της ύπαρξης της ψυχής.
Γενικά οι άνθρωποι έχουν πολύ λανθασμένη αντίληψη για την κατάσταση των Πνευμάτων.
Δεν είναι όπως πιστεύουν μερικοί, αόριστα και απερίγραπτα όντα, ούτε φαντάσματα, φλόγες, ή βρικόλακες, αλλά όντα όμοια μ' εμάς, που έχουν σώμα όπως κι εμείς, αλλά ρευστό και αόρατο στη φυσική του κατάσταση.
Όταν ο άνθρωπος ζει, η ψυχή έχει διπλό περικάλυμμα. Το χονδροειδές και άφθαρτο, που είναι το σώμα, και το ρευστό, ελαφρύ και άθραυστο που ονομάζεται περίπνευμα.
Υπάρχουν λοιπόν τρία ουσιώδη πράγματα στον άνθρωπο.
α) η ψυχή ή το Πνεύμα, νοητική αρχή στην οποία εδρεύουν η διάνοια, η θέληση και η ηθική αίσθηση,
β) το σώμα, το πρώτο υλικό περικάλυμμα της ψυχής που είναι σε άμεση σχέση με τον υλικό κόσμο, και
γ) το περίπνευμα, το δεύτερο περικάλυμμα της ψυχής, που είναι σώμα ρευστό χωρίς βάρος και χρησιμεύει σαν σύνδεσμος της ψυχής με το σώμα.
Όταν το εξωτερικό περικάλυμμα (σώμα) παλιώσει και δεν μπορεί πια να ενεργήσει πέφτει (πεθαίνει), και το πνεύμα απογυμνώνεται όπως ο καρπός από την φλούδα του, το φίδι από το δέρμα του, όπως τέλος πετάμε το παλιό μας ένδυμα. Αυτό λέγεται θάνατος.
Ο θάνατος δεν είναι τίποτα περισσότερο από την καταστροφή του υλικού περικαλύμματος της ψυχής δηλαδή του σώματος.
Η ψυχή εγκαταλείπει μεν μετά τον θάνατο το υλικό της σώμα στη γη σαν άχρηστο, αλλά διατηρεί τη ρευστότητά της, το περίπνευμα. Ο θάνατος του σώματος απαλλάσσει την ψυχή από αυτό το υλικό περικάλυμμα το οποίο προσκολλάει το Πνεύμα στη γη και την κάνει να υποφέρει.
Αφού το πνεύμα απαλλαγεί από αυτό το φορτίο έχει μόνο το αιθέριο σώμα του το οποίο του επιτρέπει να διατρέχει το διάστημα και τις αποστάσεις με απερίγραπτη ταχύτητα, την ταχύτητα της φαντασίας.
Η ένωση της ψυχής, του περιπνεύματος και του σώματος αποτελούν τον άνθρωπο. Η ψυχή και το περίπνευμα αποτελούν το Πνεύμα. Η ψυχή έτσι είναι ένα απλό ον, το Πνεύμα διπλό ον και ο άνθρωπος τριπλό ον.
Τα πνεύματα, ντυμένα με υλικά σώματα, αποτελούν την ανθρωπότητα, δηλαδή τον υλικό ορατό κόσμο, χωρίς όμως τα σώματα, αποτελούν τον πνευματικό κόσμο δηλαδή τον αόρατο κόσμο που γεμίζει το διάστημα.
Εμείς ζούμε ανάμεσα στον πνευματικό κόσμο χωρίς να τον φανταζόμαστε όπως ζούσαμε και ανάμεσα στον μικροσκοπικό κόσμο τον οποίο βέβαια δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πριν την ανακάλυψη του μικροσκοπίου.
Τα πνεύματα λοιπόν δεν είναι πράγματα αφηρημένα και αόριστα, αλλά συγκεκριμένα και ορισμένα, αόρατα όμως στα υλικά μας μάτια.
Τα Πνεύματα θυμούνται πάντα όσα έπραξαν ή όσα έμαθαν στην γη, έχουν αισθήματα που εμείς δεν γνωρίζουμε, βλέπουν και καταλαβαίνουν πράγματα που εμείς δεν μπορούμε ούτε να δούμε ούτε να καταλάβουμε γιατί δεν μας το επιτρέπουν τα υλικά όργανα των αισθήσεών μας.
Για τα Πνεύματα π.χ. δεν υπάρχει σκοτάδι. Γνωρίζουν όλα όσα σκεπτόμαστε, γιατί διαβάζουν την σκέψη μας όπως εμείς διαβάζουμε ένα βιβλίο κ.λπ.
Έτσι πράγματα που μπορούμε να κρύψουμε από ένα άτομο όσο είναι στην ζωή δεν μπορούμε να τα κρύψουμε από το πνεύμα του όταν αυτό πεθάνει. Τα Πνεύματα βρίσκονται παντού, ανάμεσά μας, στο γραφείο μας, στο σπίτι μας, στους δρόμους, στα δάση κ.λπ.
Η συνεχής παρουσία τους είναι η αιτία διαφόρων φαινομένων, παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στον ηθικό όπως και στο φυσικό κόσμο, συγκροτούν μια από τις δυνάμεις της φύσης.
Επειδή το πνεύμα του ανθρώπου ζει και μετά τον θάνατό του, διατηρεί και τις συμπάθειες που απέκτησε όταν ζούσε, γι' αυτό οι συγγενείς και οι φίλοι μας δεν χάνονται για πάντα. Τα Πνεύματα μας διδάσκουν ότι αυτούς που αγαπούσαμε όταν ήταν στην ζωή, συνεχίζουν να μας αγαπούν και μετά το θάνατο τους, και ότι χρησιμοποιούν διάφορα μέσα που γνωρίζουν σαν Πνεύματα για να επικοινωνούν μαζί μας.
Πράγματι η πείρα μας αποδεικνύει ότι τα Πνεύματα διατηρούν σπουδαίες συμπάθειες και ευχαριστιούνται να έρχονται σ' εκείνους που αγάπησαν όταν ζούσαν, και ιδίως όταν καλούνται από τα αισθήματα της αγάπης των ζωντανών φίλων, ενώ αντίθετα είναι τελείως αδιάφορα προς εκείνους οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται γι' αυτά.
Ο σκοπός του πνευματισμού είναι να αποδείξει και να σπουδάσει τις εμφανίσεις των πνευμάτων, τις δυνάμεις τους κ.λπ. αν είναι ευτυχισμένα ή δυστυχισμένα και για ποιο λόγο, πιο είναι το μέλλον τους, και γενικά οτιδήποτε μπορεί να χρησιμεύσει στο να κατανοήσουμε τελείως τον πνευματικό κόσμο.Η πραγματικότητα των εμφανίσεων των πνευμάτων αποδεικνύει χωρίς αμφιβολία ότι η ψυχή υπάρχει και μετά το θάνατο όπως και η ατομικότητά της. Έτσι αποδεικνύει την απάτη των υλιστών, όχι μόνο με συλλογισμούς αλλά με γεγονότα.
Σ' όλους σχεδόν τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τον πνευματισμό, υπάρχει η αντίληψη ότι επειδή τα πνεύματα είναι απαλλαγμένα από την ύλη, οφείλουν να γνωρίζουν τα πάντα και να έχουν άπειρη σοφία. Αυτό βέβαια είναι μεγάλο λάθος.
Τα Πνεύματα, όπως είπαμε, δεν είναι τίποτ' άλλο παρά οι ψυχές των ανθρώπων που κατά την γήινη ζωή τους δεν απόκτησαν την τελειότητα, γιατί η τελειότητα του πνεύματος δημιουργείται με την πάροδο του χρόνου και σιγά σιγά. Δεν απαλλάσσονται αυτόματα από τα ελαττώματά τους ούτε αποκτούν αμέσως τις γνώσεις που τους λείπουν παρά μόνο με την πάροδο του χρόνου.
Θα ήταν λοιπόν πολύ παράλογο να πούμε ότι το πνεύμα ενός άγριου ή ενός εγκληματία μετά το θάνατο γίνεται αμέσως σοφό και ενάρετο, όπως θα ήταν παράλογο και ενάντιο στη δικαιοσύνη του Θεού, το να παραδεχτούμε ότι θα μείνει αιώνια άγριο και αμαθές.
Όπως υπάρχουν άνθρωποι με διάφορα επίπεδα μάθησης, γνώσεων και κακίας έτσι υπάρχουν και Πνεύματα.
Υπάρχουν Πνεύματα επιπόλαια, πονηρά ψεύτες, δόλια, υποκριτές, κακά, εκδικητικά και από την άλλη υπάρχουν Πνεύματα αγαθά, αυτά που έχουν τεράστιες αρετές σε βαθμό που είναι άγνωστες στη γη.
Αυτή η διαφορά των Πνευμάτων μας ενδιαφέρει πολύ γιατί έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε την καλή ή την κακή φύση των όσων μας λένε και να ξεχωρίσουμε τις καλές από τις κακές συμβουλές που λαμβάνουμε από αυτά κατά την διάρκεια των πειραμάτων μας. Προπάντων οφείλουμε να προσέχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου